بر آدم خسته ...
فشار
سردرد
خستگی
خواب آلودگی
انفجارهای گاه و بی گاه
داد و بیداد کردن های بی وقت سر خودم و خدا
چقدر مزه می دهد بعد از یک دعوای درست و حسابی با خدا و کلی کفر گویی بروی خیلی راحت کپه مرگت را بگذاری، ساعت را کوک نکنی و بدون آلارم ساعت چهار صبح از خواب بپری
انگار نه انگار...
فکر کنم خدا هم می داند بر آدم خسته حرجی نیست و زیاد سر به سرش نمیگذارد
این خدای بیکار با حوصله ی گوش شنوا ... این خدای خوب
یا ستار
نمیدانم کی بود و کجا... قاری رادیو گفت اعوذ باالله... اشکم درآمد، خواست بیاید اما دور و برم شلوغ بود، نشد. فهمیدم چقدر دلم برای شنیدن و خواندنش زودْ زود تنگ می شود.
آخرین ذکر یا ستارالعیوب بود. ازینها که پشت بندش یکی از این توبه های گردن کلفت و گردن شکن هست. از این قول ها که می دهی، زور می زنی پابندش بمانی.
امیدوارم آن روز مثل هارد کامپیوترم که ظاهرن همه اش پریده، آن من ِمحتاج ِیا ستار بی نیاز که نمیشود، کم نیاز شده باشد، پاک شده باشد.
این خرقه... این من خرد و خسته
بی سرانجام
به دنبال زاویه ای گوشه جایی می گردم
این من خرد و خسته را چال کنم
قبر نه
یکی از آن قصر های قارونیت را میخواهم
همچین خوب خودم را زیر ثروت و مکنتش غرق کنم
توبه نه
به دنبال توبه و برگشت نیستم
از راه عشق بی سرانجام، کدام برگشتن
کدام کشک
این خرقه که من دارم
آلوده به همه آن چیزهایی است که نباید باشد
عشق، شراب و زنی در میانه
رقص نه
بلد نیستم :-)
بیگانه
لیست فیلم های دیده و ندیده را داشتم زیر و رو می کردم که به این فیلم پرومتیئوس برمی خورم. در واقع همان سکانس اول این فیلم را که برای امتحان کیفیت فیلم دیدم، فهمیدم که با یک فیلم خوب علمی-تخیلی طرف هستم.
این فیلم که به اندازه کافی مطرح بود اما دلیل اینکه خواستم فیلم را ببینم اصلا کارگردان نامدارش رایدلی اسکات نبود بلکه به خاطر تعقیب کردن کارهای چارلی ترون بود. اینکه یک فیلمباز یک همچین کاری بکند خیلی عجیب نیست ولی در عین حال مسخره هم هست!!
اما چرا پرومتیئوس؟ در این فیلم پرومتیئوس نام سفینه ای است... پرومتیئوس اسطوره ای است یونانی و دونقطه برجسته کار این تایتان که بعدها به خاطر دومی تنبیه و شکنجه ای ابدی می شود، ساختن انسان از خاک و دزدیدن آتش برای استفاده انسان است. در غرب پرومتیئوس تبدیل به شخصیتی می شود که نماد کوشش و تلاش انسانی و به خصوص جستجو برای یافتن دانش است.
