نمیدونم این شروه چیه که تو دوره های زمانی مختلف همیشه با من بوده و شنیدنش همیشه به عنوان یه گونه خاصی از موسیقی ما برام لذت بخشه
این نوای عجیب و غریب و آشنا برام دوست داشتنیه. منو میبره به سال های قبل، میبره به مکان های خاص...
کلا یه جوری میشم وقتی گوش میکنم... این یکی از سعید شنبه زاده اس
هزار سال پیش مهدی اخوان ثالث در تلویزیون یک برنامه ای داشت به نام "دریچه ای بر باغ بسیار درخت". از شعر حرف می زد. گاهی هم گریزی به موسیقی می زد. روزی از شرحه گفت و برای اولین بار شنیدمش. این اواخر خواستم به یادش شعری از او را بخوانم با این موسیقی متن. هر چه گشتم هیچ کدامی که شنیدم آنی نبود که آن روز شنیده بودم. ولی این را دوست دارم. حالا باید دنبال شعرش بگردم چون موسیقی اش را به من نشان دادی.
دست مریزاد.
ما که هزار سال پیش نبودیم، شما میگی هست حتما بوده دیگه
البته اون شروه اس نه شرحه. من نمدونم شرحه چیه
آخ مام منتظر شعر و صدای شما و آهنگ همه با هم هستیم
من از همان وقت به آن شرحه می گفتم. تازه آن وقت ها این شعر را شنیده بودم:
سینه خواهم شرحه شرحه از فراق
تا بگویم شرح درد اشتیاق
این هم سینه ی مرا شرحه شرحه می کند. این است که شرحه را بهتر می پسندم.
احسنت
پس اینجور بود قضیه....
شرحه آقا شرحه، شروه چیه
ولی ما میگیم شروه باز
خب بهتره که شروه گفته بشد. شاید هم به زبان بوشهری ها شروه همون معنی شرحه رو بده. اصن باید برم ته و توی قضیه رو در بیارم.
من میدونی که دو سه روز بوشهر بودم. یکی دو تا نوار فروشی داشت. (هزار سال پیش). یک نوار شروه خریدم. گمش کردم. اون وقتا مهدی اخوان ثالث عاشق همین خواننده بود. که گذر ایام اسمشو از یادم برده. اونم پیدا می کنم.
اینو نمی دونم ولی اولین شروه خوانی که من شنیدم تو آلبوم ناصر عبداللهی بود، بوی شرجی.
بعدشم من یک سال و اندی بوشهر بودم. تلویزیونشون گاه و بیگاه بخش میکرد... اشعار خیام، باباطاهر و اینا رو میخونن.
بهد بعدشم شروه کلا مال جنوبه نه فقط بوشهر ینی بندرعباسم مثلا شروه خون داره
یه چیز دیگه اینکه عزاداری های بوشهر حرف نداره، خیلی هم تمش همین شروه هاس شایدم برعکس