آن اسب آمد
آن اسب آمد.
آن اسب باز آمد.
آن اسب با استخوان های بیرون زده اش آمد، دلمان را کباب کرد.
آن اسب که عین بچه های تنبیه شده یک لنگه پا ایستاده، آمد.
نمی دانم چه بر سر مردم آمده اما چون یک اسب جوان راه گم کرده و به باغشان رفته این جور پایش را قلم می کنند.
نمی دانم چه بر سر مردم آمده که دست قلم کردن پایش را دارند اما نه خیال ترمیمش و نه دل خلاص کردنش را نه، ندارند.
آن اسب آمد.
آن اسب باز آمد.
پ.ن:
حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی / دام تزویر مکن چون دگران قرآن را
ببینم این اسب با "بابا" نسبتی نداره؟
والا از اون زاویه بش نیگا نکردم... ولی اسم یکی از درسای اول ابتداییمون بود.
البته این چیزی که نوشتم رو با چشمای خودم دیدم. آینه دق این مسیر هر روزه اس
سلام دادا
امیدوارم یکی دلش رو داشته باشه این آینه رو بشکنه ... یه حیوونی پیدا شه یه شکم سیر گوشت بخوره و یا نمیدونه هر اتفاق دیگری که نجاتش بده
می تو مدرسه مون یه گربه داشتیم که یه پا نداشت و وقتی بچه ها اذیتش میکردن ....
بیخیال
امیدوارم
لعنتی جوونم هست وگرنه تا حالا صدبار خودش مرده بود
بی خیال
چقدر ظالم!
مشکل اینه که ما فکر می کنیم اون حیوونه و ما انسان ، در صورتی که گاهی رفتارامون بعد تر از حیوووناست...
آره خیلی ظالم.
فک کنم راحتش کرده باشن. دیگه نیست لب جاده
در خارجه این اسب ها را می کشند. چرا که اسب با چهار پایش زنده است.
این روزها مردم کشورمان فقط با قلم کردن خوشند. فقط قلم می کنند اگر بتوانند. روی موش و گربه نفت می ریزند و آتشش می زنند. شاید نمی توانند با انسانها این کار را بکنند.
می دونی خییییلی آدم های خودخواه و بدی شده ایم. خییییلی. اصلن خودمان را دوست ندارم.
همه جا همین کارو میکنن.
این مردم لعنتی مثلا وقت ندارن یا چی نمی دونم. تازه اگر همون موقع استخونو فشار میدادن تو شاید پیوند میخورد. اسب جوون بود اخه