ناگفته های زیاد

می دانم که خدا دوستم دارد

خوب می دانم

وقت هایی که خرابم، بی حالم و حوصله اش را ندارم

مثل تازه معتقدها یقه اش را میگیرم

که نشانه ات کو

چطور باورت کنم 

 

نشانه چنان با پتک روی سرم فرود می آید

یادم می رود نشانه چه رنگی بود

از این علاقه او همین بس

که خریدار آبروی نداشته ام پیش خودش است

پیش دیگران

این ستار بودنش برای من گرفتار

چون دوایی است 

که سطر سطر غلط نوشته های وجودم را 

پاک می کند

ناگفته زیاد است

اما

می دانم که خدا دوستم دارد 

خوب می دانم

پ.ن ۱

پلکی بزن ای مخزن اسرار که هر بار

فیروزه و الماس به آفاق بپاشی

پ.ن ۲

وقتی که قرار است کنار تو نباشم

بگذار زمین روی زمین بند نباشد

پ.ن ۳

من عاشق عاشق شدن فرهادم

حتی اگر این عشق کلنگی باشد