می خوتَن و ویرسِن ماجرا

آقا اَما ایتا گَنده گال دَریم شیم اَمی پئرَ خانه می مار اَ چند روز که اَما نِیسَ بیم، غذا و ما یحتاج یکساله دوکونه اَنه میان. اَمی تلاش هم برا سبک کودَن بی فایده.

خلاصه هوتو که خرَ خورجینه بار زنید می مارم اَمی خورجین پُر ئونه. وقتی آماده رفتن بِم، حس مردان آهنینَ دَرَم که خایید چرخ اعصاره اَمرا چرخ بزنید، اَجور اَمی کوله غیر قابل حمل بون.

اَنی واسی همیشه می تلاش انی کی اگه شرایط جور بوبوست سواره بِبیم، حالا سواری شخصی یا تاکسی.

شیمی سرَ درد ناوارم، دیروزم امان اَ بار سنگین، می مارِ کوله بار عشقَ تحمل کودیم. فَرِسیم به خانه، زامبیانَ مانستن که دنبال آدم گردید، دَکَفتَم خورجینَ میان، می مارْ اولویه رِ قبل بیهوشی با دوغ بزئیم به بدن.

هویی که دراز بکشه بوم دارواچوکَ مانستن که چسبه دارَ سر، تلویزیونم خوره ورور کود،می لبتاپم روشن، مَرَ خواب گیت و می چشان سنگینه بون. دِ نَفَهمِستم چی بوبُست. می تلویزیون تکنولوژی جُئره خُرَ خاموش بُن.. می لبتاپم خسته بوبو انی شارژ تومامَ بُست.

می چشمَ کی وا کودَم می سرَ جُئر بائاردَم بیدِم ساعت چاهاره صبه. اولین چیزی کی می مغزَ یاد بامو، ماشین بو. خوره بوگوفتَم وااااای خاک میسسر. مَرَ یاد بو که سوییچ و مدارکه بَنَم صندلی راننده سَر، خوره گُتَم درسته کی اَ محله امنه ولی احتیاطم دِ شرط عقله.

ایتا شلوار دوکودم وازکونان بودووِستم درَ وازَ کودم.

می قیافه او لحظه  پوکر فیس...

 یا پنشتن آل عبا، می دَس بیگیفتم می سر فک کودم چاهار صب اول کویه باید زنگ زِئن. کیه بیخواب کودَن. ماشین نَنَ!!

تو هَ خیالات بوم که بالاخره می عقل کار دَکَفت و شروع بوکود فوشای بی ادبی مَر َدَهَن... که آخی گوزگای کولکاپیس تو کی دیروز تی اَمرَ اصن ماشین ناوردی کی. آخه شال بوشو بَنَ بوخوس رِ...

می گنده گال اوسادَم می توشه و ابزار جَمَ ئودم نَهَم اونَ دورون بَنَم بوخوتَم تا پنج... پنج ویریشتَم بودووِستَم خیابانَ سر، سرویس بایه بیشیم کارَ سر. اَنَم بوبو اَمی زندگانی. 

پ.ن ۱: داستان واقعی

پ.ن ۲:

دِ خستگیه نیشه در کودن، چایی اَم ره

می چایی باغ بوسوخته، می خانه ویرانه

تلس بوکود دیل و دستی که کهنه داسَ نره

کی درد، ترکانه پوست و تی دیلَ سوزانه